Begin mei zat ik op een dagvlucht van 8u en het laatste uur had ik geen zin meer in nog een film of nog een hoofdstuk uit mijn boek. Dan maar wat tegen mijn buurman lullen. Een man van rond de vijftig voor de eerste keer op weg naar Boston om een congres bij te wonen. Ik geef hem een paar restaurant tips, wat leuke buurtjes waren en enkele andere toeristische trekpleisters, gewoon vriendelijk, niet omdat ik die man nu zo verschrikkelijk leuk vond. Een week later krijg ik een bericht in mijn Linkedin mailbox dat hij toch meer met mij had willen praten en ik pas op het einde gezellig werd. IK werd maar gezellig op het einde??? Ik dacht dat ik ter plekke zou omver vallen. Wat dacht die viezerik wel, dat hij mij gewoon van die berichtjes kon zitten sturen?? Wat was hij dan wel van plan?? Het deed me sterk denken aan situaties waar mijn zus en ik vroeger dikwijls in verzeild geraakten. Dan had je medelijden met de sukkeltjes, ging er vriendelijk tegen doen uit medelijden en de volgende dag kreeg je een uitgebreide liefdesverklaring. Hoe werden onze signalen van pure elementaire beleefdheid toch altijd verkeerd geïnterpreteerd??? Ik heb mijn lesje weer eens geleerd. De volgende keer zeg ik gewoon helemaal niets, kijk ik amper opzij en neem ik mijn koptelefoon niet meer af. Jammer toch.
Maar wat raakt me hier nu zo aan, die man mag toch gewoon sturen wat die wil, daar hoef ik toch helemaal niets mee toe doen. In zulke situaties krijg ik het gevoel dat ik vanalles moet, zit ik er heel de tijd mee in of ik nu toch niet terug moet sturen en of het negeren van dat bericht toch niet te onbeleefd is. En daar knelt het schoentje. Fienie moet altijd vriendelijk en beleefd zijn en o mijn god als ik eens NEEN zou zeggen of eens “hard” zou zijn, of boos worden, dat past toch helemaal niet?? Gewoon negeren en een boze blog schrijven is misschien ook niet het toonbeeld van volwassen gedrag. Ik hoef helemaal niet dat eeuwige vriendelijke engeltje te zijn. Als het me niet aanstaat, dan zeg ik gewoon waar het op staat, daarvoor woon ik toch al lang genoeg in Nederland. Tot hier en niet verder!
beter bloot 