33. Zin of onzin?

Ik ben deze week op reis met mijn familie. Dat zijn mijn ouders, broer en zus met hun gezin met vijf kinderen. Na een dag of twee van ontwenning wat leidde tot de uiteindelijke uitschakeling van mijn e-mailbox, voel ik me eindelijk met vakantie. Het voelt fantastisch een week met mijn familie door te brengen wat in schril contrast staat met 5 jaar geleden. Toen telde ik de uren af tot ik terug met mijn vrienden op café zat. Ik krijg al vragen over je blog, zei mijn zus tijdens het hardlopen. Iemand vond het toch echt erg voor mijn papa dat ik had geschreven dat ik onze relatie moeilijk vond. Volgens mijn zus liet dat veel te veel ruimte voor speculatie en roddels en kon ik dat beter niet meer doen want hoe kon ik iemand kwetsen die ik zo graag zie. Alsof ik de eerste persoon in de Westhoek ben die het moeilijk had met zijn vader.

Waarom doe ik dit eigenlijk? Niet omdat ik de vuile was van mijn familie wil buitenhangen. Een kwetsbaar gesprek kan jaren van opgebouwde irritatie oplossen en families, collega’s en vrienden terug samenbrengen. Ik wil me niet meer inhouden, alles afdekken en rekening houden met de hele wereld behalve met mezelf. Mijn hart gaat eindelijk open en nu wil het niet meer op slot. En ik denk dat ik daarmee iedereen een plezier doe. Tussen mijn vader en ik gaat het eindelijk zoveel beter juist doordat ik hier alles heb behandeld zonder iets achter te houden. Maar het raakt me duidelijk wel als mijn zus zo iets zegt. Want ik heb ook een deel die graag iedereen tevreden houdt, het liefst het geijkte pad volgt en binnen een radius van twintig kilometer van ons ouderlijke huis blijft. Maar zo is het niet gelopen. Zin of onzin, iedereen tevreden of boos, na jaar één ben ik nog altijd overtuigd van BeterBloot.