De setting is een mooi terras, zaterdagmiddag prachtig weer. Net een koffie gedronken met 1 van mijn beste vriendinnen en nu is het perfecte moment voor wat me-time. Totdat een pracht van een man naast me komt zitten met zijn boek. Weg me-time. Onbewust gooi ik mijn hengel uit, de energetische val is gezet. Zou ik zijn zonnecrème vragen? Blijf ik hier toch wel langer zitten? Is het de man van mijn leven? De vraag wordt 5 minuten later beantwoord, want ik zie dat hij de slanke blonde hipster in de gaten heeft die voor hem zit. Weg droom.
Ik besef hoeveel van die onzichtbare lijntjes ik wekelijks uitgooi en hoeveel lijntjes ik over de hele Benelux heb verspreid. Die kleine shotjes van liefde die ik overal probeer te halen. Hoeveel tijd ik spendeer aan hoe ik die kan krijgen en ik denk aan het halfuur dat ik voor de kast stond om te beslissen wat ik zou aantrekken want ik ging naar de buurt waar ik dè man van vorig jaar kon tegenkomen. Ik verlies daarbij uit het oog hoeveel liefde ik iedere dag eigenlijk al ontvang, van mijn familie, van vrienden maar ik hang dus blijkbaar nog vast aan de vorm, dat het van een man moet zijn, anders telt het niet. Daar beginnen we dus mee, met dat diep geloof los te laten. 2017 wordt het jaar van mijn hoofdstuk weg van oud naar nieuw en het begint op dit terras in Amsterdam oost. Dank u wel mooie man. Denk dat ik toch even naar de kapper ga.
beter bloot 
Top stuk. Dank voor t delen 😉
LikeLike