Ik zit op het vliegtuig en heb 4u vertraging. Eigenlijk ben ik veel te moe om daar stress over te hebben en nu lijkt mij een paar uur rustig zitten, romcoms bekijken en vooral niet praten een topplan. Deze week was heftig. Voor werk zat ik in Boston en ik kreeg er te horen dat ik een nieuwe job word aangeboden op het hoofdkantoor. Mede door de jetlag en de kater van afgelopen weekend zorgde dit voor een interessante cocktail van emoties. Paniek, angst en verdriet wisselden zich af met een gevoel van vertrouwen, trots en opwinding.
Ik verhuis naar Boston tweede week van juni. Het besef begint in te dalen. Mijn hoofd schreeuwt dat ik hier nog niet klaar voor ben, Boston te ver weg is van mijn familie en vrienden, ik Amsterdam nog te leuk vind en Amerika helemaal niets voor mij is. De mannen zijn er veel te klein! En toch zegt mijn gevoel dat ik dit te doen heb. Het ligt ver buiten de comfortzone, maar was dat niet waar de magic happens? Ik weet het je over een paar maanden te vertellen. Voor nu ben ik ready for take-off.
beter bloot 