22. Geen eb zonder vloed

Deze week dacht ik weer dat ik HET gevonden had en dat ik mijn oude pijnpunten helder had, ze kon omarmen en het verdriet kon laten komen, ik voelde me extatisch en vol liefde, helemaal vervuld. Het volgende moment stuurt een man die ik leuk vind een afstandelijk bericht en schiet ik helemaal terug in een oud krampachtig stuk dat ik niet de moeite waard zou zijn om zomaar liefde te krijgen. En ik had het parcours nochtans vlekkeloos afgelegd, dacht ik bij mezelf en daar had je hem weer. Ik had mijn best gedaan om bij mijn gevoel te blijven en toch werd ik niet beloond. Opnieuw kwam het hardnekkige patroon van ik moet mijn best doen vooraleer ik iets van liefde kan ontvangen van een man naar boven. Bij vriendschap heb ik dat helemaal niet en verzamel ik de meest fantastische mensen rondom me.

Iedere blokkade is een doorbraak las ik daarstraks. Er stonden zelfs duidelijke stappen in het artikel. Weer het herkennen en erkennen, daarna loslaten, een nieuw besluit nemen en daarna ontvangen. Het lijkt een topplan om een oud geloof met een nieuw geloof te vervangen. Werkt bij mannen ook meestal wel goed. Wat zou het alternatief zijn? Ik ben gewoon helemaal de moeite waard om liefde ontvangen, ook al sla ik de bal volledig mis, heb ik een verkeerd bericht gestuurd, zit ik de helft van de tijd in mijn hoofd, klap ik dikwijls eens dicht, heb ik te veel verwachtingen, ben ik een perfectionist en heb ik moeite om dat toe te geven. Dan nog ben ik de moeite waard. Mijn vrienden en familie zijn ervan overtuigd en nu ik nog.