20. Genoeg

Deze week aan het zwembad in Tenerife begin ik aan de moeilijkste brief die ik ooit heb willen schrijven. Ik zeg willen en niet moeten al is de grens op dit moment flinterdun. De relatie met mijn vader is inderdaad gecompliceerd, maar nu ben ik het beu. De weg naar de hemel gaat door de H.E.L. zegt mijn vriendin Nelleke altijd. Herkennen en Erkennen van die gevoelens ben ik mee bezig, nu ben ik eindelijk klaar om Los te laten. Zoals ieder ander label, is dit niet wie ik ben of wil ik niet dat dit me nog definieert. Oude gedachten van schaarste aan liefde en moeite moeten doen om iets te ontvangen blokkeren mijn gevoel volledig en ik ben er klaar mee, want ik wil ervan overtuigd zijn dat ik het helemaal waard ben.

Die brief richt ik aan mijn vader. In het boek Liefdesbang las ik dat het belangrijk is om je plaats in te nemen in je familie en voor mij is dat laten zien wie ik ben. Mijn vader weet niet wie ik ben, want ik was altijd bezig met wie ik dacht dat hij als dochter wou. De woorden zijn nu nog een blinde vlek, maar ik voel tot in mijn kleine teentje dat ik er maar eens aan moet beginnen.