Dit weekend bestond uit een reeks musea, café en restaurantbezoeken samen mijn beste vriendin en haar nieuwe vriend. Toch overschaduwt iets mijn opgeladen gevoel. Een vriend die op nieuwjaar in mijn bed was beland, sloot aan en zijn gedrag ten opzichte van mij was niet wat ik had verwacht. Sinds nieuwjaar stuurden we om de paar dagen enkele leuke sms’jes over en weer, maar toen ik hem gisteren terug zag en beide kanten al een paar uur in de bar hadden doorgebracht, waren de puppy blik, kusjes en handje vasthouden er me toch een beetje teveel aan. Op zo een moment schakel ik over op een soort automatische piloot. Alles wat er dan nog uitkomt, is puur beleefdheid.
Dat gevoel van verstikking ken ik al heel lang en het kwam voor het eerst naar voor toen ik niet meer verliefd was op mijn eerste liefje. Ik heb die relatie nog een jaar langer dan nodig laten aanslepen, omdat ik mezelf er maar niet toe kon krijgen om hem dit verdriet aan te doen. Dit constant aan de ander denken, blokkeert me volledig en het weerhoudt me ervan iets te onderzoeken of uitproberen. Dit jaar wil ik daarvan af en wil ik denken aan wat ik wil. Laten we nu maar aannemen dat die mannen heus wel voor zichzelf kunnen zorgen.
beter bloot 