Reddertje had heel lang mijn middle name kunnen zijn. Mensen helpen heb ik altijd gedaan en heb ik ook altijd van thuis gezien. Tot op het punt dat een ja zoveel natuurlijker uit mijn mond kwam dan een neen, dat ik mezelf helemaal wegcijferde en in de problemen kwam. Ik heb zelfs een relatie van 3 jaar gewijd aan het redden van mijn lief. Niet dat hij erom vroeg, maar ik had uit mezelf spreadsheets en stappenplannen opgesteld om zijn leven toch maar –naar mijn gevoel- op de rails te krijgen. Na een relationele burnout en pijnlijke breuk, ben ik doorgeslaan naar de andere kant. Bij iedereen die maar al zei dat hij een slechte dag had, ging bij mij een gigantische alarmbel af, met –kom niet in mijn buurt- en of -trek je plan- als gevolg. Ik begrijp niet altijd wat de hele spirituele shizzle is dat het mooiste is om mensen te helpen en dat alles liefde is. Dikwijls heb ik schrik dat mensen iets van me willen. Het blijft een afwegen, iemand helpen zonder daarbij iets weg te geven van jezelf. Grote kans dat dit te maken heeft met grenzen stellen of hoe leer ik comfortabel NEEN zeggen. Maar als ik dan aan mijn nichtjes en neefjes denk die helemaal niets van me willen en alleen blij zijn als ik er ben, dan is er misschien wel iets van waar. Dat alles liefde is.
Mooi 🙂
Zolang je er niks voor terug verwacht is het helemaal ok om te geven
LikeLike